کتاب خیال باف
خیالباف داستانی تخیلی براساس اتفاق های روزگار کودکی و نوجوانی پابلو نروداست. پابلو نرودا یکی از تاثیرگذارترین شاعران قرن بیستم است که در سال ۱۹۷۱ جایزه ی نوبل ادبیات را دریافت کرد. نرودا برای مردم معمولی و از چیزهای معمولی می‌نوشت. او معتقد بود همه‌ی داستان‌ها، از قبل وجود داشته‌اند و الهام را می‌توان در ساده‌ترین چیزها و جزئی‌ترین ریزه‌کاری‌ها یافت.
نویسنده‌ی خیالباف، پم مونوز رایان، در سال ۲۰۱۱ به خاطر نگارش این رمان موفق به دریافت جایزه پورابلپره شد. این جایزه همه ساله به نویسنده یا تصویرگری اهدا می‌شود که اثرش توانسته باشد در حوزه‌ی ادبیات کودک و نوجوان به بهترین شکل فرهنگ لاتین را به نمایش بگذارد.
تصویرگر این کتاب پیتر سیس برنده‌ی جایزه هانس کریستین اندرسن ۲۰۱۲ است. تصویرهای پیتر سیس در درک مفهوم داستان و تخیل‌پردازی خواننده بسیار تاثیرگذار است. در ترجمه‌ی فارسی نام تصویرگر نیامده است.
شاید اگر توضیح پشت جلد کتاب را نخوانید، هرگز ندانید کتاب داستان زندگی کودکی است که یکی از بهترین شاعرهای این سال‌ها بوده است. کودکی که برای یادگیری علم و ریاضی تمرکز ندارد، اما برای قصه گفتن توانایی بسیاری دارد. اوست و پدری که با کار و تلاش مسائل را فقط به صورت دستوری می‌خواهد حل کند. پسری که با بدن نحیف سعی می‌کند از پس معجزه‌ی اعداد بربیاید و در این میان، کلماتی که او هر کدام را در مشتش قایم می‌کند نجاتش می‌دهند. او مادربزرگ و برادری مهربان دارد. در کودکی از سرما استخوان‌درد می‌گیرد و همین داستان‌ها او را نجات می‌دهند.
این کتاب با نثری لطیف می‌تواند فضایی شاعرانه و البته ناشناخته را برای مخاطب روایت کند. کودک قهرمان داستان خیلی سریع موفق نمی‌شود از حصارهایی که در اطرافش قرار دارد پرواز کند و اوج بگیرد. او لحظه‌های سختی همچون تحقیرشدن در میان جمع را بارها و بارها تجربه می‌کند.
یکی دیگر از ویژگی‌های این کتاب تصویرگری همراه با جمله‌های کوتاهی از شعرهای پابلو نرودای بزرگ است. شعرهایی که بسته به حال و هوای داستان انتخاب شده و به‌نوعی می‌توان گفت این داستان زندگی بر اساس همان شعر شکل گرفته و تنظیم‌شده است. تصویرهایی هم برای آن طراحی شده است؛ اما اینکه در یک سلیقه، بر اساس علاقه‌ی نرودا به استفاده از رنگ سبز، کل متن کتاب با همین رنگ چاپ شده است از نکات برتر در کتاب سازی این اثر حساب می‌شود.
